Deklaracja założycielska Grupy Interesów Pracowniczych

Redakcja ze stycznia 1990 roku

Od redakcji: Zamieszczony poniżej tekst został przyjęty w styczniu 1990 roku przez grupę posłów i senatorów OKP (Obywatelskiego Klubu Pralamentarnego). Jednym z inicjatorów powstania Grupy był Senator Zbigniew Romaszewski. Ostateczna redakcja tekstu została opublikowana w listopadzie 1990 roku.

My niżej podpisani posłowie i senatorowie Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego postanawiamy utworzyć w ramach OKP Grupę Interesów Pracowniczych.

Zdajemy sobie sprawę z krytycznego stanu polskiej gospodarki. Znaczna większość Polaków ubożeje od lat. Wiemy, że nie da się uniknąć obciążeni społeczeństwa dalszymi kosztami, jakie pociągają za sobą próby stawienia czoła kryzysowi i uzdrowienia gospodarki. Sądzimy jednak, że sprawiedliwe rozłożenie tych kosztów oraz efektywne wykorzystanie poniesionych ofiar jest wspólną sprawą wszystkich grup społecznych i orientacji politycznych. Sprawy tej nie da się rozstrzygać autorytatywnie, bez uwzględnienia zróżnicowania interesów, jakie występuje w społeczeństwie oraz pluralizmu postaw i poglądów, który występuje także w ramach OKP.

Naszym zdaniem pluralizm ten powinien znaleźć zorganizowany wyraz na scenie publicznej. Jest to tym bardziej potrzebne, że od utworzenia rząd Tadeusza Mazowieckiego, OKP, a nawet cały obóz "Solidarności" ponosi odpowiedzialność za politykę gospodarczą państwa. Rząd Mazowieckiego jest niewątpliwie rządem społecznego zaufania. Aby jednak nim pozostał i mógł sprostać swoim zadaniom, konieczne jest kształtowanie trudnej, wymagającej wyrzeczeń polityki antykryzysowej przez negocjacje z autentycznymi reprezentacjami rozmaitych interesów społecznych. Społeczne porozumienie antykryzysowe możliwe jest tylko między zorganizowanymi podmiotami.

W łonie OKP wyodrębniła się już reprezentacja rolników indywidualnych stanowiąca zorganizowaną grupę interesów. Istnieje także silne środowisko zwolenników liberalizmu gospodarczego. Orientacja ta wywiera widoczny wpływ na politykę gospodarczą rządu. Hiperinflacja dotyka wszystkich, ale szczególnie gwałtowny wzrost cen żywności sprawia, że kosztami kryzysu obciążane są przede wszystkim te rodziny, które największą część swego dochodu muszą wydawać na żywność. Są to rodziny najuboższe, głównie pracownicy tych zakładów i instytucji, które nie są w stanie wymusić wysokich podwyżek płac oraz renciści i emeryci. Poziom cen zmusza te grupy do znacznej redukcji spożycia żywności, co zmniejsza popyt i może spowodować ograniczenie produkcji rolnej. Chcemy przeciwdziałać tym społecznym i ekonomicznym zagrożeniom przez odpowiedni wpływ na politykę państwa.

Nie zamierzamy być przedłużeniem struktur związkowych NSZZ "Solidarność" w Sejmie i Senacie. Działalność polityczna w parlamencie nie może być sprowadzana do perspektywy ruchu zawodowego. W podejściu do stojących przed Polską dylematów polityki społeczno-gospodarczej kierujemy się jednak tym systemem wartości, który w latach 1980-1981 ukształtował Niezależny Związek Zawodowy "Solidarność". To nas łączy i wyodrębnia. Wartości te każą nam poszukiwać rozwiązań gwarantujących wchodzenie z kryzysu solidarnym wysiłkiem całego społeczeństwa, przy rozłożeniu ciężarów proporcjonalnie do dochodów i zapewnieniu szczególnej ochrony najsłabszym.

Grupa Interesów Pracowniczych jest otwarta dla wszystkich członków OKP, którzy podzielają ten punkt widzenia i zdecydują się podpisać niniejszą deklarację.