Oświadczenie

Dotyczące projektu ustawy o zwalczaniu przestępczości aferowej w Polsce
skierowane do Marszałka Senatu,
wygłoszone na 12. posiedzeniu Senatu III kadencji
w dniu 3 lutego 1994 roku.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

W ostatnim okresie Komisja Praw Człowieka i Praworządności odbyła dwa bardzo treściwe, powiedziałbym, posiedzenia na temat przestępczości aferowej w Polsce.

Na posiedzeniach tych przedstawiciele resortu sprawiedliwości, prokuratury, Urzędu Ochrony Państwa, policji, Najwyższej Izby Kontroli zaprezentowali dane o trudnościach, jakie mają w ściganiu przestępstw gospodarczych o charakterze aferowym. Myślę, że problem ten będzie jeszcze poruszany w trakcie kolejnych posiedzeń komisji.

Niezależnie od tego, wydaje się, że pewne działania w sprawie zwalczania przestępstw aferowych możemy podjąć już dzisiaj.

W parlamencie poprzedniej kadencji została przedłożona przez rząd, a następnie poddana procedurze legislacyjnej również w Senacie, ustawa o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego.

W moim przekonaniu, ustawa, która w ostatecznej wersji została przyjęta przez Senat, była zdecydowanie dobra. Niestety, rozwiązanie parlamentu nie pozwoliło na jej przyjęcie. W ten sposób kolejne pół roku jesteśmy bez ustawy normującej podstawowe problemy obrotu gospodarczego.

Z tego powodu, wraz z kolegami z klubu NSZZ „Solidarność” zdecydowaliśmy się przedstawić Wysokiej Izbie tę inicjatywę ustawodawczą, która ostatecznie nie znalazła realizacji.

Projekt ustawy, który przedkładamy, został przyjęty przez Senat ubiegłej kadencji. Niezależnie od różnych kwestii, jakie mielibyśmy do tej sprawy i które zostaną rozstrzygnięte w pracach poszczególnych komisji, staraliśmy się nic tutaj nie zmieniać, ponieważ była to ustawa, która spotkała się z poparciem zarówno klubu SLD, jak i senatorów z PSL. Sądzę, że wokół tego projektu panował pełen consensus. Oczywiście, po debatach w komisjach, prawdopodobnie trzeba będzie coś w nim zmienić. Wydaje mi się natomiast, że jest najwyższy czas, ażeby prace nad tą ustawą rozpocząć.

Uwzględniając to, co właściwie wszyscy wiemy, a mianowicie, że tryb inicjatywy ustawodawczej Senatu jest dosyć czasochłonny, apelowałbym, ażeby rząd ze swojej strony podjął analogiczną inicjatywę. I, o ile to możliwe, próbował ją zrealizować w trybie pilnym, bo jest to niewątpliwie jeden z bardziej palących problemów. Przedkładam tę sprawę panu marszałkowi.

Dziękuję bardzo.