Pomoc społeczna

37. pos. Senatu RP w dniu 7 grudnia 1990 roku

Oceniając, że sprawozdanie oraz poprzedzające wypowiedzi wyczerpały dyskusję merytoryczną na temat ustawy o pomocy społecznej, Senator Romaszewski zaproponował poprawkę dotyczącą ludzi upośledzonych umysłowo.

Jest to grupa szczególna. Czym innym jest inwalidztwo ruchowe, głuchota i inne kalectwa, które są przez otoczenie zupełnie inaczej odbierane niż ludzie niepełnosprawni umysłowo, którzy są przez społeczeństwo odpychani – powiedział Senator, proponując, aby w art. 25 ust. 1, gdzie mówi się: „Niepełnosprawnym mającym ograniczone możliwości poruszania się lub komunikowania z otoczeniem…” dodać: „oraz samodzielnego bytowania” i dalej: „udziela się pomocy w ramach pracy socjalnej w celu umożliwienia im pełnienia społecznie aktywnej roli i integracji ze środowiskiem. W szczególności może to polegać na pomocy w uzyskaniu i korzystaniu ze środków łączności oraz przekazu informacji…” i tu kolejne wtrącenie: „udostępnieniu edukacji i pracy” i dalej, jak w treści: „również przystosowania mieszkań do ograniczeń wynikających z ich niepełnosprawności”.

Senator podkreślił wagę umożliwienia edukacji i pracy osobom upośledzonym umysłowo, ponieważ w wyniku odepchnięcia ich upośledzenie pogłębia się, podczas gdyby zapewnić im warunki wcale nie specjalne, ale zwykłe, po prostu ludzkie, mogliby rozwijać się znacznie efektywniej niż to ma miejsce.