Zręby zasad pracy Komisji Senackich

2. pos. Senatu PRL w dniu 5 lipca 1989 roku

Senator poparł propozycję, aby nie przesądzać na początku pracy Senatu o liczbie komisji, zachować wykaz komisji zaakceptowany przez Senat na 1. posiedzeniu Izby, tymczasowo skomasować komisje i podjąć w nich prace wspólne, zaś w późniejszym terminie zadecydować, jak prace komisji powinny być dalej dzielone: na branżowe, systemowe lub inne. Celem takiego rozwiązania jest jak najszybsze rozpoczęcie pracy Senatu w komisjach.

Wypowiadając się na ten temat, Senator nie zgodził się z włączaniem problemów ekologicznych do komisji gospodarczej i odniósł się do tego pomysłu w kontekście koncepcji komisji praw człowieka:

- Jest dla mnie rzeczą oczywistą, że wszystkie komisje będą musiały współpracować i rozgraniczenie zakresu ich działania będzie trudne. To wiąże się z koncepcją komisji praw człowieka, która, niezależnie od funkcji zabezpieczających podstawowe prawa obywatelskie i walkę z przemocą, walczyłaby o problemy praworządności. Rozumiałbym tę komisję jako szerszą, ogarniającą cały zespół praw, które posiada obywatel, w tym prawo do świeżego powietrza i dobrej wody. Problemy represji, które bezpośrednio nas dotyczyły, w tej chwili tracą na znaczeniu - mówił Senator. - Uzyskuje natomiast znaczenie walka o prawa człowieka rozumiane znacznie szerzej niż tylko walka z policją.